Bitlis’in Üç Yol mevkiinde yükselen devasa terminal binası, sadece mimarisiyle değil, sessizliğiyle de çarpıyor göze. İki yıl önce tamamlanan bu şehirlerarası otobüs terminali, sanki “yapıldı ama unutuldu” dedirten türden durumhaline geldi.
Her gün önünden binlerce kişi geçiyor ama hiç kimse içine giremiyor. Çünkü terminal, kapalı. Neden mi? Kimse bilmiyor. Daha doğrusu, bilen konuşmuyor.
Bitlis gibi büyümeye çalışan, şehirleşme yolunda çabalayan bir il için böyle bir yatırımın atıl kalması, sadece ekonomik bir israf değil; aynı zamanda idari bir gaflettir.
Resmi açıklama yok. Belediye sessiz. Ulaştırma yetkilileri sessiz. Peki sessiz olmayan kim? Vatandaş. Çünkü onlar bu terminali her gün görüyor, sorguluyor, “bizim vergilerimizle yapılan bu yer neden çalışmıyor?” diye haklı olarak soruyor.
Ortalıkta dolaşan iddialar ise bir hayli çarpıcı: Bitlis ve Tatvan arasında çözülemeyen bir ulaşım uzlaşısı. Yolcu paylaşımı, sefer güzergâhları, terminal kullanımı gibi konularda taraflar anlaşamamış. Ne güzel, iki yerel işletmecilik anlayışı el ele vermiş, milyonluk yatırımı çöpe çevirmiş. Kamu yararı mı? O bu tartışmada ne yazık ki en arka sırada.
Bu terminal, açılmadığı her günle birlikte sadece çürümüyor, aynı zamanda Bitlis’in yöneticilik reflekslerini de sorgulatıyor. Bir şehir düşünün; içinde milyonluk bir yatırım yapılmış ama kullanılmıyor. Ve bu duruma dair tek bir net açıklama bile yapılmamış.
Bazen bir binanın kapalı olması, bir zihniyetin de kapalı olduğuna işarettir.
Bu terminalin kapalı kapıları ardında yatan asıl hikayeyi bilenler var, belli. Ama açıklayan yok. İşte tam bu noktada, bizler, gazeteciler, vatandaşlar, ısrarla sormaya devam etmeliyiz: Bu terminal neden açılmıyor? Ve asıl soru şu: Bu sessizliğin bedelini kim ödüyor?
Serkan Olcay
