Bitlis Merkez’de yer alan Atatürk Camii, üç yıl önce onarılarak yeniden ibadete açıldı. Göz kamaştıran bir ihtişamdan söz etmek zor olsa da, ibadete açılması vatandaşlar için sevindirici bir gelişmeydi. Ancak ne yazık ki aradan geçen üç yıla rağmen caminin en temel ihtiyacı olan tuvalet ve abdesthane sorunu hâlâ çözülebilmiş değil. Daha doğrusu, çözülmek şöyle dursun, görmezden gelinmeye devam ediliyor.
Aslında “WC’leri yok” demeyelim, var elbette. Ama öylesine eski, öylesine kullanılamaz durumda ki, vatandaşlar doğal olarak burayı kullanmak istemiyor. Hal böyle olunca da cami cemaati ciddi bir mağduriyet yaşıyor. Defalarca yetkililere bu durumun iletildiğini biliyoruz. Hatta caminin hemen yanındaki uygun boşluğa yeni WC’lerin yapılması yönündeki talepler, zamanında siyasiler tarafından da duyuldu. Evet, doğru duydunuz; “yapılacak” dendi, “halledeceğiz” dendi, “çözüm yolda” denildi. Fakat tüm bu sözler, maalesef sadece sözde kaldı. Bu söylemlere bizzat ben de şahidim.
Bugün geldiğimiz noktada yetkililerin verdiği cevaplar artık daha da içler acısı. Sorunun “yer meselesi”nden kaynaklandığı, Hazine ile Vakıflar Bölge Müdürlüğü arasında bir anlaşmazlık olduğu söyleniyor. İyi de soruyorum buradan: Üç yıl önce onarılan bir caminin bu kadar temel bir ihtiyacı neden düşünülmedi? Madem yeniden ibadete açacaktınız, neden halkın temel ihtiyacını da karşılayacak şekilde bir düzenleme yapılmadı?
İbadethaneler sadece namaz kılınan değil, aynı zamanda temizliğin, huzurun ve toplumsal bir araya gelişin mekânlarıdır. Bir caminin WC’si, abdest alma yeri olmazsa nasıl bir ibadetten söz edilebilir?
Vatandaş bu sorunun artık ivedilikle çözülmesini istiyor. Sürekli ileri tarihli vaatler, belirsiz açıklamalar insanları yordu. Atatürk Camii’nin WC sorunu, sadece bir “tuvalet meselesi” değildir; bu, yönetimsel duyarsızlığın, bürokratik hantallığın ve verilen sözlerin tutulmayışının bir yansımasıdır.
Ve şunu da buradan açıkça ifade ediyorum: Bu konunun artık sıkı bir takipçisi olacağım. Bu yazı bir başlangıçtır.
Serkan Olcay
